zoe-in-nederland.reismee.nl

Nog maar vijf weken!

Op moment van schrijven is over precies vijf weken de laatste schooldag voor Zoé en daarmee haar programma in Nederland officieel ten einde. Vijf weken, dat klinkt nogal anders dan nog een paar maanden! De realisatie dat het zo rap gaat, zit er bij Zoé ook goed in. Ze merkt regelmatig op dat de tijd zo snel gaat en dat ze nog van alles wil doen. Gelukkig staat er ook nog genoeg op het programma, dus de laatste weken zullen zeker niet alleen maar in een vlaag van huiswerk en herfstweer voorbij gaan.


Over de herfst gesproken, de korte dagen en regen vallen Zoé soms wat zwaar. Ze moet zo wennen dat het vroeg donker is dat je zou denken dat het slechts een paar honderd kilometer naar het zuiden toch echt al anders is qua licht in de herfst en winter. Of zou ze zich nu wat bewuster zijn van hoe dingen gaan omdat ze in een andere omgeving is?


Behalve dat het even wennen is aan het nieuwe licht-donker ritme van de Nederlandse herfst, heeft Zoé haar eigen ritme in haar Nederlandse leventje goed te pakken. School neemt natuurlijk nog altijd een overgroot gedeelte van de tijd in beslag. Hoewel ze er niet altijd heel warm voor loopt, haalt ze goede cijfers en pikt ze er nog wel ‘t één en ander mee qua taal en kennis van bepaalde vakken.


Wat wij wel missen, is het sociale deel van school dat je op den duur wel zou verwachten. We hebben tot nu toe één klasgenootje gezien een keer in de eerste maand na een schoolfeest toen Zoé de volgende ochtend werd thuis gebracht. In de herfstvakantie is ze met datzelfde klasgenootje in Utrecht geweest en met een ander klasgenootje wier naam we weleens horen is ze naar de bioscoop geweest. Maar daarnaast is er nog nooit iemand bij ons thuis geweest en is Zoé nog nooit bij iemand anders thuis geweest. Ook is ze altijd tien minuten tot een kwartier na schooltijd thuis, waardoor wij niet anders kunnen dan concluderen dat er geen sociale activiteit is naast de verplichte school uren.


Zoals we eerder hebben geschreven, heeft Zoé een aantal keren aangegeven dat ze het lastig vond contact te maken op school. We hebben ook best een paar keer stevige gesprekjes met haar gehad over dat ze vooral als nieuwkomer zelf ook zal moeten investeren. Toch denken we dat het feit dat haar jaargenoten serieus met hun eindexamen voorbereidingen bezig zijn terwijl school voor Zoé “gewoon school” is, niet helpt met op één lijn liggen met elkaar. Daarbij zijn haar klasgenoten één tot twee jaar jonger en ook dat blijkt in praktijk toch echt een te groot verschil op deze leeftijd. We vinden het jammer dit te moeten concluderen omdat school zo’n groot deel van het programma uit maakt.


Waar Zoé gelukkig wel een fijne aansluiting heeft gevonden, is de scouting groep. Zoals eerder verteld, is iedereen in die groep 18+ en zijn het studenten van een universiteit waarvan Zoé affiniteit met de opleidingen heeft. Met de scouting groep heeft ze bijna elke week wel een bijeenkomst en doet ze in de weekenden regelmatig allerlei extra activiteiten. Zo zijn ze het laatste weekend van de herfstvakantie op hike geweest en pas geleden een weekend op fietsen en kamperen met hartstikke leuke activiteiten zoals de film De Nieuwe Wildernis bekijken, een kasteel bezoeken, fikkie stoken en allerlei andere typische scouting dingen doen.


Scouting helpt ook om Zoé wat zelfstandiger te maken, vinden wij. In het begin brachten en haalden we haar nog, maar langzaamaan hebben we dat veranderd naar brengen en halen naar de bus tot dat ze nu alles zelf regelt om daar te komen en weer terug, ook bij de weekend activiteiten. We willen veel voor haar doen, maar haar ook leren hoe je dingen uit zoekt met openbaar vervoer en bijvoorbeeld fietsroutes. En voor scouting is ze gemotiveerd genoeg om er daadwerkelijk werk van te maken, dus ze boekt in dat allesgoede vooruitgang.


Naast scouting gaat Zoé sinds enkele weken elke maandagavond naar een boetseer cursus. Ze wilde graag wat creatiefs doen, dus na een kleine zoektocht kwamen we uit op deze cursus in één van de buurtcentra bij ons in de buurt. Ze is nu een paar keer geweest en vindt het erg leuk. We hebben nog geen kunstwerkjes mogen aanschouwen, maar binnenkort zullen er een paar klaar zijn, dus we zijn heel benieuwd!


Dus dit is zo’n beetje Zoé’s vaste ritme bij ons. Daarnaast doen we natuurlijk van alles aan toeristische en minder toeristische dingen om haar Nederland en de gewoontes hier te laten zien. Zo zijn we op diverse familie bezoekjes geweest, heeft ze een eerste verjaardag van de zoon van een vriendin meegemaakt, hebben we tamme kastanjes geraapt en er wat lekkers van gemaakt en heeft ze allerlei Nederlands typisch voedsel gegeten.


Daarnaast hebben we tijdens de herfstvakantie extra tijd genomen voor twee dagexcursies. Allereerst móest Zoé natuurlijk Amsterdam uitgebreid gezien hebben. En dat heeft ze geweten! Uren wandelen door Amsterdam werd ‘t, langs super bekende plekken en wat minder bekende, maar net zo mooie of interessante locaties. Dingen als een draaiorgel, de grachten, de raam-prostituées, allerlei architectuur, Waterlooplein en koffie, heel veel koffie, Zoé heeft ‘t gezien en zich er over verbaasd en/of er van genoten. Die koffie, daar verbaast ze zich erg vaak over, in haar ogen drinken Nederlands echt VEEL koffie. Lekker hoor! Zoé houdt ‘t echter vooralsnog bij thee ;) .


Naast een bezoek aan Amsterdam hadden we ook nog een lange herfstwandeling gepland door een natuurgebied niet ver bij ons vandaan. De wandeling ging op basis van een hele verzameling “geocaches” die in dit gebied verstopt ligt. Voor degenen onder de lezers die geen idee hebben wat dat zijn, is deze website misschien leuk eens te bekijken voor wat uitleg:http://www.geocaching.nl. We zijn van een uur of half elf ‘s morgens tot een uur of half vier bezig geweest in een prachtig gebied met bos, hei, heuvels, moerasachtig gebied, prachtige uitzichten, schapen en een heel grote groep andere mensen die op jacht waren naar de geocaches... Sinds deze dag denkt Zoé dat iedereen in Nederland aan deze hobby doet ;) . We hadden enorme mazzel met het weer en de omgeving was prachtig in herfstkleuren, dus we hebben er van genoten.


Tot zo ver zo’n beetje onze activiteiten en verhalen van de afgelopen periode. In het verschiet liggen nog een rondleiding op een biologisch dynamische woongroep en bedrijf van onze familie, een Sinterklaas activiteit georganiseerd door Travel georganiseerd, een stel films kijken, wat familie bezoekjes, zelf Hollandse erwtensoep maken met één van de oma’s, een kerstgala op school en allerlei scouting activiteiten, en natuurlijk het Nederlandse dagelijkse leven ondergaan. Nog genoeg te beleven dus de komende tijd!

Een maand in Nederland!

Afgelopen dinsdag 24 september was Zoé alweer een maand bij ons! De tijd is gevlogen en we hebben nog zo veel ideeën en plannen, hopelijk gaat het allemaal passen de komende maanden...


Het merendeel van de tijd besteedt Zoé zoals te verwachten aan school. Ze zit al goed in het schoolritme, het rooster is duidelijk en het digitale systeem dat de school gebruikt, kennen we inmiddels goed. Daarmee kun je het huiswerk, uitgevallen uren, lokaalwijzigingen en nog meer van dat soort praktische zaken bekijken. Hoewel Zoé geen smartphone heeft, zoals veel van haar schoolgenoten wel, begint ze langzaamaan te begrijpen dat het wel handig is dan regelmatig thuis met de laptop te kijken wat er zoal in het systeem staat. Het was even wennen, maar blijkt nu wel reuze handig.


Het vakkenpakket en daarmee het huiswerk is redelijk te doen voor Zoé. Eerlijkheid gebied ons te zeggen dat het allemaal niet zo makkelijk is als we vooraf voor haar gehoopt hadden. Haar niveau van Nederlands begrijpen en spreken blijkt in praktijk niet toereikend om het merendeel van wat er zoal in een les besproken wordt echt goed te begrijpen. Een deel van de vakken en stof heeft ze gehad omdat ze immers in België al eindexamen heeft gedaan, maar dat betekent geenszins dat het nu “een makkie” voor haar is. Ze komt regelmatig behoorlijk moe thuis omdat het zo intensief was om de lessen te volgen. Daarna moet ze dan nog wel aan de slag om de stof te herhalen, al dan niet met een woordenboek er bij. Het gaat gelukkig wel steeds soepeler, dus we hopen voor haar dat het langzaamaan makkelijker wordt. Het valt haar soms wat zwaar zo met school, omdat ze het liefst allemaal leuke dingen doet buitenshuis, in de natuur, op de fiets, wandelend, in de tuin. Maar ze begrijpt ook wel dat dit uitwisselingsprogramma draait om naar school gaan en het op die manier helemaal in het dagelijks leven opgaan.


Vanaf het moment dat het schooljaar begonnen was, merkten we dat Zoé’s Nederlands al gauw stukje bij beetje beter werd. Het spreken is nog steeds wel eens lastig, maar dat is denken we wel herkenbaar van zelf een vreemde taal leren of moeten toepassen: iets begrijpen is nog best te doen, maar als je het goed genoeg moet begrijpen om antwoord te kunnen geven en dan ook nog een antwoord moet formuleren, dat is andere koek. Zoé’s woordenschat breidt zich elke dag meer uit en we merken dat haar aanwezigheid op school daar veel aan bijdraagt in de breedte van onderwerpen.


Zoé heeft een “nieuwe woorden boekje” waarin ze regelmatig voor haar nieuwe woorden en hun betekenis opschrijft. Soms aan de hand van een thema of een bepaald vak dat ze op school gehad heeft, maar soms is het ook gewoon een mengelmoes van woorden die gedurende de dag of een aantal dagen voorbij zijn gekomen. Vaak nemen we de woorden samen door en werken we ook gelijk aan de spelling en uitspraak er van. Wel zo makkelijk en een gezellige bezigheid om samen te doen aan het einde van de dag.


Sociaal gezien valt het Zoé zelf nog wat tegen op school. Ze had gehoopt dat ze voor haar gevoel echt al vrienden zou hebben daar. Het lijkt ons nog wat vroeg na een kleine maand, temeer omdat de jongelui tegenwoordig al in de vijfde klas zo druk zijn ook met de voorbereidingen voor het eindexamen. Op zich praat Zoé tijdens pauzes en lessen natuurlijk wel met klasgenoten en met een aantal van de meiden duidelijk wat meer, maar toch mist ze nog een gevoel van vriendschap.


Ze heeft inmiddels wel al een schoolfeest meegemaakt en ze was toen door een klasgenootje uitgenodigd er na bij haar te slapen. Dat heeft Zoé gedaan en het was erg gezellig. Dat zijn toch best goede tekenen denken wij. Ook hebben we tegen Zoé gezegd dat ze best zelf initiatief mag tonen door iemand waar ze vaker contact mee heeft eens thuis uit te nodigen of te vragen of diegene bijvoorbeeld een keer mee naar de film wil. Ze gaat daar nog mee aan de slag en we zullen zien waar het toe leidt. We hopen dat ze op de plek waar ze het merendeel van haar tijd overdag door brengt uiteindelijk wel het gevoel zal hebben dat ze echt mensen kent en het gezellig heeft.


Naast school gaat Zoé tot nu toe wekelijks en vanaf deze week om de week naar scouting in een dorp verderop. De open avonden waar we vorige keer over schreven, zijn erg in de smaak gevallen. Inmiddels is Zoé ook al naar een verjaardagsopkomst geweest en deze week gaat ze voor het eerst mee boodschappen doen en koken voor de hele groep. Helaas hebben ze vanaf nu maar om de week opkomst, maar beter dan nooit!


Wat Zoé zo aanspreekt aan deze scouting groep is dat het 18+ mensen betreft, leuk voor haar omdat ze op school tussen alleen maar jongere klasgenoten zit, en dat deze mensen zelfde soorten interesses hebben, veelal op de natuur en buitenactiviteiten gericht. Zoé heeft er elke keer erg veel zin in om naar de opkomsten te gaan en zal de rest van haar verblijf officieel lid zijn van de groep. Inmiddels gaat ze er ‘s middags zelf met de bus naartoe en ‘s avonds halen wij haar met de auto op, omdat we dat zelf een prettiger idee vinden nu het zo vroeg donker is.


School en scouting zijn dus zo’n beetje de vaste elementen in Zoé’s leventje bij ons. Daarnaast proberen we haar in de weekenden en soms op een doordeweekse avond vanalles te laten zien van ons land, onze cultuur of andere speciale dingen. Zo gaat ze natuurlijk mee naar verjaardagen of een bakkie koffie ergens doen en hebben we in overleg met haar een aantal “excursies” gedaan op verschillende plaatsen in het land.


Maar het eerste heel bijzondere uitstapje dat we samen gedaan hebben, was naar het concert The Wall van Roger Waters. Wij hadden daar al maanden kaartjes voor, maar toen we haar de muziek hadden laten horen, was ze zo onder de indruk dat we dachten dat het echt wel een belevenis zou zijn als ze mee zou kunnen naar het concert. Zo gezegd, zo gedaan, gelukkig konden we nog een kaartje bemachtigen. En het was een schot in de roos. Natuurlijk is het een show met een superserieuze inhoud, maar het was prachtig en Zoé heeft er erg van genoten.


Verder zijn we inmiddels in onze eigen omgeving regelmatig op pad geweest, te voet of op de fiets. Daarnaast hebben verschillende familieleden ons rondleidingen gegeven: een dag in de stad Breda met een heerlijk diner bij de Griek als afsluiter, een logeerpartij met een middag Biesbosch en aansluitend een bezoekje aan een stadstuin waar groenten, fruit en kruiden worden gekweekt voor het restaurant en hotel dat daar bij hoort. Ook zijn we in dat weekend een ochtend op pad geweest om de molens van Kinderdijk te bekijken. En we hebben de eerste maand van Zoé’s uitwisseling gevierd door lekker uit eten te gaan bij ons favoriete Hollandse pannenkoekenhuis.


Voor de komende weken staat er onder andere een dag op het programma georganiseerd door Travel Active waarbij de uitwisselstudenten onderling gaan schaatsen in Utrecht. We zijn erg benieuwd naar de verhalen van de andere studenten als Zoé daar van terug komt. Ook is het over een paar weken herfstvakantie, dus dan hebben we nog wat extra dagen voor dagtripjes en speciale activiteiten in de omgeving en in en om het huis. En we willen we nog naar Amsterdam natuurlijk en nog 100.000 andere dingen... Volgende keer weer meer over onze uitstapjes en verhalen over hoe het gaat met Zoé’s Nederlands, school, scouting enzovoorts...!

De eerste ontmoeting met Zoé en daarna...

Zaterdag 24 augustus was het dan eindelijk zo ver... de dag dat we Zoé gingen ontmoeten en meenemen naar huis! Omdat er zo veel uitwisselstudenten zijn dit jaar, was de groep in tweeën gesplitst. Wij zaten in de “middagploeg”. Rond half twee waren we op de locatie tussen Heino en Raalte waar de studenten die week introductiekamp hadden gehad. De studenten zaten in een grote groep bij elkaar te kletsen en vol spanning te wachten. Toen we binnen liepen, zag je verwachtingsvolle gezichten omkijken richting de deur.


Al snel kwam onze VCU-er naar ons toe met Zoé. Wat leuk om haar voor het eerst in het echt te zien! Ze was zo lang als dat we van de formulieren hadden verwacht en heel herkenbaar van de foto’s. Wat wel op viel, was dat ze op de foto’s blond haar leek te hebben en nu opeens roodachtig. Later vertelde Zoé ons lachend dat het “een kleine verrassing” was. Ze is dus wel degelijk blond, maar nu even niet ;)


We gingen samen met de VCU-er aan een tafeltje apart zitten om verder kennis te maken. Het is grappig hoe je tijdens het schrijven van dit verhaal je al bijna niet meer terug kunt halen hoe dat ging zo de eerste paar zinnen. Want we zijn nu binnen een paar dagen al zo gewend aan elkaar, dat je je amper meer voor kunt stellen hoe dat eerste kwartier was. Wij vonden Zoé in ieder geval gelijk heel erg aardig en we waren blij verrast en behoorlijk onder de indruk van haar Nederlands. Ze moest natuurlijk wel zoeken en heel veel giechelen tijdens het praten, maar ze was echt wel te volgen. En als wij maar langzaam genoeg praatten en af en toe wat herhaalden, kon ze ons ook redelijk begrijpen.


Ze is de afgelopen week al zo enorm vooruit gegaan met Nederlands praten en begrijpen, het is ongelooflijk en bewonderingswaardig. Ze zuigt alle informatie en nieuwe woorden op als een spons en is super enthousiast. Giechelen doet ze nog steeds veel, maar we denken en hopen dat dat ook gewoon zo blijft ;) Zoé is naar vanalles benieuwd en heeft weinig gêne als het op praten aan komt. En dat helpt, want ze is niet bang om fouten te maken en vindt kletsen erg gezellig, dus de afgelopen dagen hebben we heel wat afgebabbeld over van alles en nog wat. Hoe dingen in huis heten en gaan bij ons en bij haar, wie wie is van onze families en vrienden, maar we hebben ook al gepraat over werk, politiek en Zoé’s reizen naar andere buitenlanden. En nog veel meer.


Zelf geeft ze wel aan dat ze het heel lastig vindt hoe moeilijk het voor haar gevoel nog gaat met praten. Ze is echt een kletskous en zou veel meer willen vertellen en bespreken en bediscussieren, maar omdat het vinden van de juiste woorden en woordvolgorde nog niet helemaal soepel gaat, is ze soms wat gefrustreerd en kan het haar allemaal niet snel genoeg gaan. Wij zijn echter al hartstikke trots op haar en zien haar spreken en luisteren elke dag vooruit gaan.


Ook de omgang met elkaar en hoe we dingen doen thuis loopt soepel. Zoé is een open persoon met een opvoeding en gewoontes die lijken op de onze. Met het lezen van haar dossier maanden geleden hadden we natuurlijk al het idee dat we goed bij elkaar passen, maar in praktijk is het gelukkig ook zo gebleken. Wat ook prettig en we denken een geluk is, is dat onze eet- en drinkgewoontes bijna hetzelfde zijn. Alleen de karnemelk hoeft van Zoé niet zo. Wat haar betreft is het te dunne yoghurt en dat is veel te zuur ;)


Wat betreft activiteiten de eerste dagen hebben we bewust besloten Zoé niet meteen elke dag naar allerlei mensen mee te nemen. Een aantal familieleden en vrienden heeft ze wel al gezien, bij hun of bij ons thuis, maar we hebben vooral ook de tijd genomen om de directe omgeving en elkaar goed te leren kennen.


Zoé is een ondernemende tante die niet graag stil zit, dus een fietstocht op de zondag na haar aankomst zag ze wel zitten. Zo gezegd, zo gedaan, maar liefst 25 kilometer, en ze heeft genoten van de prachtige natuur die vooral in deze tijd bij ons in de omgeving zo mooi is. De heide bloeide rijkelijk voor haar en ze vond het prachtig!


Gedurende de week moesten we ook nog wat administratieve zaken regelen, zoals inschrijven bij de gemeente, een simkaart kopen voor de mobiele telefoon, schoolboeken ophalen en een eerste gesprek op school met de uitwisselingscoördinator daar.


Ook hebben we gesproken over welke buitenschoolse activiteiten Zoé zou willen doen. Ze heeft 100.000 ideeën, maar omdat de school nog niet echt begonnen is, hebben we er voor nu maar eens één uitgekozen die ons sowieso wel haalbaar lijkt ongeacht hoe druk ze het op school gaat krijgen.


We vonden het belangrijk dat ook met haar te bespreken, dat ze misschien wel heel erg veel wil doen, maar dat we wel het doel van haar uitwisseling in gedachten moeten houden. Het doel is toch vooral de taal goed leren en mensen te ontmoeten. Dat zijn in ieder geval voor Zoé haar hoofddoelen. Cultuur en natuur zullen daar als vanzelf in verweven zijn, omdat haar (en onze) interesses daar liggen.


Maar, wat we dus voor nu uitgekozen hebben, is in ieder geval twee open avonden van een scouting groep bezoeken en daarna bekijken of ze de rest van de tijd hier bij die groep wil blijven. Deze groep zit in een stad verderop, hoewel we er in ons eigen dorp ook drie hebben waar ze bij zou kunnen. Maar de groep die we hebben uitgekozen, is van de universiteit hier vlakbij welke veel opleidingen heeft in de richting die Zoé denkt op te willen gaan na haar tussenjaar. Deze scouting groep is voor studenten die nog aan scouting willen blijven doen hoewel ze studeren en in het weekend naar hun ouders gaan. Daarom zijn de bijeenkomsten op woensdagavond, wat we allemaal handig vinden omdat we dan in de weekenden geen vaste sociale verplichtingen hebben. We hebben namelijk nog zo veel plannen en de vier maanden zijn ongetwijfeld zo voorbij. Daarnaast heeft Zoé aan gegeven dat het haar leuk lijkt in contact te komen ook met mensen van haar eigen leeftijd of iets ouder. Hoewel ze het idee van weer naar de middelbare school begrijpt voor de taalverwerving, zag ze er wel een beetje tegenop dan veel tijd met mensen op school door te brengen die toch een stukje jonger zijn dan zijzelf. De scouting groep is daarom een prima aanvulling denken we, omdat het 18+ mensen betreft, die al op de universiteit zitten en in richtingen studeren die Zoé aanspreken.


Na de eerste week samen, die erg lekker als vakantie aanvoelde, gaat het “echte leven” nu dan beginnen. We zijn benieuwd hoe het Zoé gaat bevallen op school en hoe we de rest van de tijd met z’n allen in gaan vullen. Tot nu toe hebben we ‘t supergezellig en lopen we elkaar niet in de weg, dus we zijn erg blij met deze “match”. Zodra we weer serieus in het normale school- en werkritme zitten, horen jullie weer van ons.

"School's out for summer!"

De zomervakantie is inmiddels overal in Nederland begonnen. Maar op de valreep van afgelopen schooljaar hebben wij ons eerste gesprek als “ouders” gehad op de school waar Zoé naar toe gaat: het Marnix College. Zij waren nog volop bezig met allerlei zaken afronden terwijl wij met ons hoofd helemaal in het begin van het nieuwe schooljaar zaten ;) Dat was wel grappig. Eind augustus, in Zoé’s eerste week bij ons, hebben we ons tweede gesprek waar zij uiteraard bij zal zijn. Dan zullen we ook een officiële rondleiding op school krijgen en zijn we allemaal wat meer in het hier en nu van het avontuur dat dan echt gaat beginnen.


Onze eerste keer op school hebben we kort rondgesnuffeld in het hoofdgebouw. Maar het belangrijkste was dat we met de uitwisselingscoördinatrice hebben gesproken. Er was inhoudelijk niet echt veel te bespreken, maar het was leuk om eens “in het echt” met haar om de tafel te zitten. We hadden van tevoren bedacht dat we haar in ieder geval al eens de hand wilden hebben geschud voordat we met Zoé voor het eerst naar school gaan.


We hebben gepraat over de school in het algemeen, hun ervaringen met uitwisselstudenten en de verwachtingen over deze uitwisseling in het bijzonder. Ook hebben we nog even gekeken naar het mogelijke vakkenpakket van Zoé, gebaseerd op haar interesses en bij welke vakken nog plaats zou zijn. Maar op het moment van dit gesprek was er nog niets bekend over hoe het pakket er uit zou gaan zien.


Voor de geïnteresseerden, dit is de website van de school: http://www.marnixcollege.nl


Nog een kleine stap recentelijk in onze voorbereidingen was het bestellen van Zoe's schoolboeken. Dat was leuk omdat het zo'n een praktische stap is tijdens deze weken van, voornamelijk, wachten. Het geeft je het gevoel dat het "echte" begin van dit avontuur nu dan echt dichterbij komt.


Het bericht van school dat we boeken moesten gaan reserveren kwam zo’n twee weken nadat we op school geweest waren. Aangezien je moet weten voor welke vakken je boeken moet bestellen, weten we nu dus het vakkenpakket! We hopen (en denken) dat Zoé er blij mee zal zijn. We zullen het binnenkort horen van haar als ze weer terug is van al haar reisavonturen deze zomer. Zodra het allemaal officieel is, zullen we op de blog gaan vertellen over haar vakkenpakket en wat Zoé er van vindt...